Een spion van de regering zit wekelijks op de publiekstribune bij een debatprogramma op tv. Wie een aanstootgevend artikel publiceert, kan een bezoekje van de overheid verwachten. En de journalistiekopleiding is een verlengstuk van diezelfde overheid. In Myanmar is sinds augustus 2012 officieel de censuur op media opgeheven, maar hoe gaat het echt met de persvrijheid?

Overal lezen ze. Achter eetkraampjes, in winkeltjes, bij hotelrecepties. Myanmarezen lezen. Ondanks het feit dat zeventig procent van de mensen hier geen stromend water heeft, is de bevolking overwegend alfabeet. Een geletterd publiek ligt aan de basis van een geïnformeerd publiek. De vraag is echter wat ze precies lezen. “Ik let erop dat ik eerlijk ben in mijn berichtgeving. Ik vraag altijd een reactie van de regering”, zegt Ei Ei Toe Lwin, politiek verslaggeefster bij de Myanmar Times. “Maar dat ‘fair’ verslaggeven is geen breed gedragen doel in Myanmar. Vooral de kleinere dailies berichten vaak alleen over de grote spelers. Kleine partijen krijgen daarin geen aandacht. Of ze zijn duidelijk op hand van de oppositie.”

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.