Duidelijk nog steeds verbaasd, kijkt hij om zich heen naar al die modder en meuk. Hij lijkt nog niet echt te geloven dat hij hier verblijft.

Hij steekt een beetje af bij andere vluchtelingen en zeker bij alle vrijwilligers, die veelal praktisch en warm gekleed zijn. Hij niet, hij draagt een spijkerbroek, kek leren jasje en een zonnebril met bruine glazen.

Hij zucht diep: “Ik heb 12.000 dollar betaald om hier te komen…”. Mensen komen op verschillende manieren naar het kamp in Duinkerke. Het is wellicht een wat wrange vergelijking, maar het is zoiets als backpacken of georganiseerd op reis: je ziet vaak hetzelfde, maar de manier waarop en snelheid waarmee verschilt. De prijsklasse ook.

Hij komt uit Teheran en behoort tot de Perzen. Hij werd volledig gesmokkeld: vloog naar Turkije, ging met een boot over de woeste zee, vloog vervolgens van Athene naar Parijs en kwam daarna met de trein naar Duinkerke. Niet de goedkoopste methode, maar wel snel. Nu zit hij echter al even in het vluchtelingenkamp in Grande-Synthe en dat vindt hij ingewikkeld. “Ik ben een schrijver en ik heb de afgelopen jaren veel gepubliceerd over vrouwenrechten in Iran. Ik was mijn leven daar niet langer zeker, dus heb geïnvesteerd in deze vlucht. Maar nu kost het nog eens 8.000 pond om in het Verenigd Koninkrijk te komen en dat heb ik niet.”

Na lang wikken en wegen, wil hij niet op de foto. Een van zijn kennissen uit het kamp, uit dezelfde regio, wil wel. Die spreekt wat minder goed Engels maar wil graag wat toevoegen: “Schrijf alstublieft op dat Iran prachtig is en de mensen ook, maar de regering die is echt heel ingewikkeld.”

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.