We kennen Japan als een land waar cultuur is belangrijker dan emoties. Je zult geen mensen zien huilen in het openbaar bijvoorbeeld. Maar wat gebeurt er met volwassenen en kinderen als ze zoiets vreselijks meemaken als een aardbeving en tsunami? World Vision praatte met de mensen die getroffen zijn door de ramp en tekende hun verhalen op.  

Anthea van den Berg-Koopman werkt voor World Vision en vertelt in de rubriek Verbeter de Wereld over hun werkzaamheden in Japan.

Mevrouw Saijo is moeder van dochter Kouka, die nu twee jaar en drie maanden is. Ze vertelt over de dag van de aardbeving. "Kouka deed een dutje in ons huis in Minamisanriku Town toen de aardbeving begon. Ik haalde haar meteen uit bed en liep naar buiten, de aarde bleef maar beven. Ik dacht meteen dat er een tsunami zou komen, dus ik nam snel de spulletjes die Kouka dagelijks nodig heeft en rende naar een schuilplaats, zoals ik dat geleerd had bij de tsunami-oefening. Maar ik zag dat oceaan overstroomde als een overvol bad. En de tsunami kwam onze kant op. Toen ik zag hoe groot de golf werd, wist ik meteen dat ik dit niet zou overleven als ik binnenbleef met mijn dochtertje. Dus ik pakte Kouka in alle haast op en rende ik zo snel ik kon de heuvel op, zonder iets anders mee te nemen. Toen ik op de top van de heuvel was, keek ik achterom en zag nog net dat mijn huis werd weggespoeld door de tsunami.”

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.