Op 29 maart 2011, ruim twee weken na de aardbeving en tsunami in Japan, schrijft Chris Webster het onderstaande in zijn dagboek. Chris is medewerker van het internationale noodhulpteam van World Vision.

Medewerkers van World Vision vertellen zeven maanden lang in de rubriek Verbeter de Wereld over hun werkzaamheden in Japan.

“Het is net na zeven uur ’s morgens en ik word wakker van mijn telefoon en een schuddend gebouw. Het is een naschok en deze duurt ongeveer dertig seconde. Het is meer dan twee weken geleden sinds de zware aardbeving en de verwoestende tsunami in Japan. En nu komen er nog steeds naschokken om zich te wreken op de honderdduizenden overlevenden die zich alleen nog maar hun angst en verlies herinneren.

Ik ben in Miyagi, een van de zwaarst getroffen gebieden. Ik werk daar in het internationale noodhulpteam van World Vision. We helpen nu bij het uitdelen van duizenden dekens, kleding en andere essentiële zaken, want inmiddels heeft de temperatuur het vriespunt bereikt in dit deel van Japan. De komende dagen gaan we aan de slag met het opzetten van activiteiten voor kinderen op veilige plekken. De bedoeling is dat ze daar kunnen spelen, terwijl hun families zich proberen aan te passen aan de nieuwe situatie nadat deze gewelddadige natuurramp al hun plannen en bezittingen heeft vernield.

Meer dan 10.000 mensen zijn overleden door deze ramp. Op dit moment worden er nog zo’n 1.700 mensen vermist. Overlevenden wonen in geïmproviseerde kampen in openbare gebouwen, sportcentra en scholen. De beukende tsunami heeft hun steden veranderd in een soep van verwrongen staal, hout, modder en beton. Een chaos aan auto’s ligt op de top van een gebouw van vijftig meter hoog. De Japanse regering heeft gezorgd voor evacuatiecentra voor ongeveer 250.000 mensen in zo’n 1.800 gebouwen. Veel van deze evacuatiecentra staan op heuvels, met zicht op de verwoeste steden eronder. Bovendien hebben de bewoners te maken met aanhoudende onzekerheid over de straling van de Fukushima kernreactor.

Veerkracht
De veerkracht van de overlevenden is ongelooflijk. Ik was vandaag in een van de evacuatiecentra. De mensen hebben de taken onderling verdeeld. Een groep vrouwen, die elkaar hebben leren kennen door de ramp, hebben controle over het koken en nemen deze taak op zich als trouwe ambtenaren. Ze maken Miso soep met gesneden groenten en doen die in grote pannen. Ze koken de soep boven een open vuur. Warm eten is hard nodig voor de 150 mensen die hier verblijven.

Een andere groep bewoners maakt samen met medewerkers van World Vision een plan om de kleding op een eerlijke manier te verdelen. Eerlijkheid en gelijkheid zijn van groot belang hier. Het beschermen van deze waarden en verder bouwen op wat er al is, geeft een tastbaar gevoel van solidariteit. ‘We hebben samen geleden, en we zullen het samen weer opbouwen’ is een zin die ik hier vaak hoor. Goedlopende oefeningen en worst case scenario’s zijn nu echt voor het nationale leger. Zij zijn een belangrijk onderdeel bij de humanitaire hulpverlening. Er werd vandaag gemeld dat er bijna tien miljoen maaltijden zijn uitgedeeld door hen in de centra.

Ik heb, met World Vision al gewerkt tijdens vele rampen, maar ik heb nog nooit iets gezien wat lijkt op de reactie van Japan op deze ramp. Er zijn medische teams ter plaatse in de centra. In de gangpaden staan dozen vol met verschillende spullen. En er zijn zelfs mobiele telefoonladers om ervoor te zorgen dat mensen contact met elkaar kunnen houden. Juist de toegang tot mobiele telefoons kan wel eens gezorgd hebben dat duizenden levens gered zijn. Kort na de naschok vanmorgen kreeg ik een melding op mijn mobiele telefoon met een waarschuwing voor een mogelijke tsunami. De televisie en radiozenders hebben dezelfde boodschap. Gelukkig is het bij een waarschuwing gebleven, deze keer.

Er is zeker geen snelle oplossing voor de wederopbouw op lange termijn in Japan. En er is nog een lange en soms ingewikkelde weg te gaan met de humanitaire hulp. Het is goed om hier te zijn. De zorg en betrokkenheid van het Japanse volk zal er ongetwijfeld voor zorgen dat het leven, levensonderhoud en gemeenschappen herbouwd worden de komende tijd."

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.