“Alle jonge mensen die in onze huizen wonen komen uit slechte milieus. Vaak hebben ze te kampen gehad met armoede of ze zijn verwaarloosd, misbruikt, wees of ze hebben aids”, vertelt Jane Payne, directrice van Home From Home. De organisatie wil de kinderen de veiligheid geven die ze nodig hebben. Dit doen ze door het bieden van voedsel, gezondheidszorg, onderwijs en psychologische steun. Dit doen meerdere Afrikaanse weeshuizen, maar bij Home From Home is het anders. De instantie beschikt over huizen waar maximaal zes kinderen wonen. Hierdoor wordt een gezinsamenstelling behouden. De moeder van het gezin wordt een Foster Mother genoemd. “Het wonen in een kleine familie-eenheid met een Foster Mother en niet meer dan zes kinderen, vinden wij de beste plek voor kinderen die niet meer kunnen worden verzorgd door hun eigen biologische familie”, aldus Jane.

De ‘moeders’ moeten minimaal veertig jaar jong zijn om de rol van Fosther Mother op zich te nemen. De biologische kinderen van de vrouw zijn getrouwd en/of hebben kinderen. Hierdoor kunnen de moeders de zorg voor de pleegkinderen op zich nemen. Doel van de huizen is dat de kinderen zo ‘normaal’ mogelijk leven. Ze krijgen niet ineens luxe kleding en accessoires, alles blijft zo basic mogelijk. Ze blijven in hun eigen vertrouwde omgeving wonen. Hierdoor hebben ze niet te maken met andere talen en culturen van andere kinderen. Een groot verschil met een weeshuis, daar komen de kinderen vaak uit allerlei verschillende culturen. De gezinsamenstelling wordt onder andere behouden door het hebben van huisregels. Maar ook door samen boodschappen te doen, koken en het huishouden. De 56-jarige Beulah is Foster. "Ik zie alle zes de kinderen die hier wonen als mijn eigen kinderen."