Ieder jaar overstroomt de Brantasrivier in de sloppenwijken van Malang, Indonesië. Het stadsbestuur wil dat de bewoners verhuizen naar de voor hen gebouwde huizenblokken, maar die poging wordt niet door iedereen gewaardeerd. “Je komt alleen binnen als je een netwerk hebt”, zegt leider Khoirul Rifadi. “We bouwen liever een dijk, maar het stadsbestuur helpt ons niet.”

De oever van de rivier ligt bezaaid met slippers, tasjes en ander afval. Twee naakte jongetjes spelen in het bruine water en aan weerszijden, op enkele meters hoogte, staan stenen huisjes dicht opeengepakt. Was hangt uit het raam en op de reling van een brug te drogen. De rivier staat nu laag, maar dat is niet altijd zo. “Toen ik zes jaar was, werd ik wakker in een drijvend bed”, zegt Alia, die in Jodipan woont, een sloppenwijk in de stad Malang op Oost-Java. “Het water was zo snel gestegen, dat niemand het had verwacht. Mijn moeder trok me uit bed en redde mijn leven. Ons huis was niet verwoest, maar zat wel vol zand. We dwongen onszelf om er te blijven wonen, we hadden geen andere keuze.” Alia woont nu in een ander huisje met haar man en drie dochters, maar nog steeds vlakbij de rivier.

LEES ALLE ARTIKELEN GRATIS

Onafhankelijke journalistiek is essentieel om een snel veranderende wereld te kunnen begrijpen. Daarom is een platform van nieuwe makers belangrijk. Vind jij dat ook? Steun ons dan door lid te worden of met een financiële bijdrage.

 Word gratis lid Investeer in ons

Al ingeschreven voor onze nieuwsbrief en/of in ons geinvesteerd? Vul je e-mailadres is om toegang te krijgen.