Op een industrieterrein in een buitenwijk van Peking staat de fabriek waar tientallen Chinezen sandwiches, stroopwafels en taarten bereiden. Op de begane grond in de fabriek zijn vijf Chinezen zeer geconcentreerd bezig met het beleggen van broodjes met eier- of tonijnsalade. Boven de sandwichmakers, op de tweede verdieping, versieren een paar vrouwelijke bakkers, met koksmuts op, kindertaarten. Eén van hen is net begonnen met het aanbrengen van de glazuurlaag op een rode sportwagentaart, een ander is druk in de weer met kleurrijke cupcakes.

Henny Fakkel was in een vorig leven directeur van twee grote bakkerijen in Amsterdam. Het ging hem voor de wind, totdat hij in 2005 verkouden werd. Het bleek een virus te zijn waarvan hij plotseling gedeeltelijk doof werd. Henny: “Stop maar met werken, dit komt voorlopig niet meer goed', vertelde de dokter mij. Ik ging nog even door, maar zag al snel in dat ik zo niet meer normaal kon functioneren.” Lang zat Fakkel echter niet stil. “Wanhopig op zoek gaan naar een nieuwe baan leek me niets.” Op een zaterdagavond zat Henny aan het diner bij zijn goede vrienden Menno en Grace. “Misschien moet ik maar een bakkerij in China beginnen”, grapte Henny tegen Grace, die in Peking is geboren en op haar twintigste naar Nederland verhuisde om te studeren. “Grace zag er wel wat in en vroeg me die maandag daarna of ik serieus was. Nog geen maand later vlogen we naar China om de mogelijkheden voor een bakkerij te onderzoeken.” Na meerdere bezoeken, hakten de zakenpartners de knoop door: in 2006 openden ze de eerste winkel van hun ‘Euro Bakery’.

Achter één van de lopende banden staat Song, hoofdbakker van het eerste uur. “We verstaan elkaar niet, maar we begrijpen elkaar. Ik heb hem laten zien hoe je bepaalde producten maakt en die maakt hij nu zelf”, vertelt Henny. Song reageerde vijf jaar geleden op een advertentie en nam zijn ‘team’, waar de bakker al eerder mee had gewerkt, mee. “Zo gaat dat hier. Voor Grace en mij was dat natuurlijk een geschenk uit de hemel. Het is niet makkelijk om goed personeel te vinden. Het beroep van bakker is, zeker in China, niet sexy. Het was vorig jaar zelfs zo erg dat niemand zich voor de bakkersopleiding hier had insgeschreven.” Fakkel ziet een duidelijk verschil met zijn personeel in China en werknemers in Nederland. “Ook al hebben we niet vaak persoonlijke gesprekken, ze zijn er altijd, werken hard en we kunnen elkaar vertrouwen”, aldus de bakker.