Deze woorden sprak een Britse gouverneur van India omstreeks 1900, in de tijd dat Groot-Brittannië en Rusland streden om invloed in het Midden Oosten. De strijd om de ligging van een grens is van alle tijden en niets in internationale zaken ligt zo gevoelig als soevereiniteit en territoriale integriteit met de daarbij behorende grenzen. Daardoor behoort de kwestie van afscheidingsbewegingen tot één van de moeilijkste internationale vraagstukken.

Het uitroepen van de onafhankelijkheid van Kosovo in 2008 en Ruslands erkenning van Zuid-Ossetië, bracht het onderwerp onafhankelijkheid naar de top van de internationale politieke agenda. Servië was van mening dat de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo de territoriale integriteit van Servië schond en wilde weten of de verklaring in strijd was met het internationaal recht. Het land voelde zich gesterkt door resolutie 1244 van de VN-Veiligheidsraad uit 1999. Hierin wordt namelijk expliciet gewezen op de ‘territoriale integriteit’ van Servië en is er voor Kosovo slechts sprake van een ruime mate van zelfbestuur. Om de kwestie te verhelderen, vroeg de Algemene Vergadering een adviserende uitspraak aan het Internationaal Gerechtshof, het juridische orgaan van de Verenigde Naties. Het Hof oordeelde niet in het voordeel van Servië en zei dat resolutie 1244 ging over de tijdelijke politieke structuur voor de provincie en niet over de definitieve status van het gebied. Het Hof op 22 juli 2010 over de hoofdvraag: “Er is geen regel in het internationaal recht die het uitroepen van onafhankelijkheid door Kosovo van verbiedt.”